جراحی ترمیم فتق با مش به معنی استفاده از یک پانسمان مشی (یا یک تور) برای تقویت و تثبیت ناحیه ضعیف در دیوار شکمی است که فتق در آنجا پدیدار شده است. در این جراحی، پانسمان مشی از طریق یک برش کوچک در پوست وارد ناحیه عمل می‌شود و سپس به دیوار شکمی متصل می‌شود.
استفاده از مش فتق در جراحی ترمیم فتق، به دلیل قابلیت افزایش استحکام و پایداری ناحیه ترمیم شده و کاهش خطر تکرار فتق به هنگام تغییرات فشار داخلی شکم و بیضه، مفید است. این روش در جراحی‌های ترمیم فتق باز و بسته استفاده می شود و باعث بهبود بخشیدن به نتایج جراحی و کاهش خطر عود فتق می‌شود.در اینجا همه چیزهایی که باید در مورد جراحی فتق مش بدانید توضیح داده شده است.
مش فتق چیست؟
مش فتق یا پانسمان مشی به عنوان یک نوع تور است که برای تقویت و پشتیبانی از ناحیه ضعیف در دیوار شکمی استفاده می‌شود. این پانسمان مشی عمدتاً از موادی مانند پلی پروپیلن ساخته شده است که قابل جذب شدن توسط بدن نیستند، بنابراین بعد از درج در ناحیه عمل، ثابت خواهد ماند. به طور کلی، مش فتق برای تثبیت ناحیه ضعیف در دیوار شکمی استفاده می‌شود تا از تشدید فتق جلوگیری شود. در صورتی که یک فتق رخ دهد، دیوار شکمی به طور معمول ضعیف شده است و برای ترمیم فتق و جلوگیری از عود آن، لازم است که ناحیه ضعیف تقویت شود. به همین منظور، مش فتق به طور معمول در جراحی ترمیم فتق استفاده می‌شود.
ترمیم فتق با کمک مش جراحی
ترمیم فتق به کمک مش جراحی یک روش پزشکی است که در آن مش های تحت فشار، سبب بسته شدن منطقه ای از دیواره شکمی که در آن فتق شکل گرفته است، می شوند. این مش ها معمولاً از جنس پلی پروپیلن یا نایلون ساخته شده و به دیواره شکمی با استفاده از دوخت قرار داده می شوند.
وقتی فتق روی دیواره شکمی شما شکل گرفته است، بخشی از بافت های داخلی شکم به بیرون پوشیده شده و این باعث ایجاد یک سوراخ در دیواره شکمی می شود که منجر به بروز فتق می شود. در روش ترمیم فتق با کمک مش جراحی، مش ها به عنوان پشتیبان به دیواره شکمی اضافه می شوند و باعث می شوند که بافت های داخلی به جای خود بازگردند و سوراخ در دیواره شکمی بسته شود. این روش ترمیم فتق با کمک مش جراحی به طور گسترده ای در سراسر جهان استفاده می شود و با موفقیت بالایی در درمان فتق انگوینال، فتق نافی، فتق پهلویی و دیگر نوع فتق ها عمل کرده است.
انواع جراحی فتق با مش
دو نوع جراحی وجود دارد که در آن مش فتق گذاشته می شود. آنها به شرح زیر هستند:
جراحی ترمیم لاپاراسکوپی
جراحی ترمیم لاپاراسکوپی یک جراحی کم تهاجم است که تحت بیهوشی عمومی انجام میگیرد. در این جراحی جراح چند برش خیلی کوچک ایجاد می کند و سپس جراح ابزارهای مختلف جراحی را از طریق سوراخ ها وارد بدن بیمارمی کند تا مش را کاشت و محکم کند.
روش ترمیم لاپاراسکوپی بیمار را قادر می سازد در مدت کوتاهی بهبود یابد و منجر به از دست دادن خون به میزان قابل توجهی شود. با این حال، این جراحی چالش برانگیزتر و اغلب گران تر است. معمولاً بیماران به مدت یک یا دو هفته بهبود می یابند و می توانند به روال عادی خود برگردند.
جراحی ترمیم باز
جراحی ترمیم باز جراحی است که در آن جراح ممکن است نیاز به استفاده از مش جراحی داشته باشد یا نداشته باشد. مانند جراحی ترمیم لاپاراسکوپی، جراحی ترمیم باز نیز تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. با این حال، جراح ممکن است بر احساس شرایط بیمار، بیهوشی عمومی را با بی حسی نخاعی یا موضعی همراه با آرامبخش جایگزین کنند. جراح ، در این روش برشی را نزدیک به فتق ایجاد می کند تا ناحیه عضلانی ضعیف شده را ترمیم کند.
معمولاً پس از انجام جراحی ترمیم باز، بهبودی بیماران تقریباً سه هفته طول می‌کشد. آنها می توانند روال عادی خود را از سر بگیرند، انواع مش های مورد استفاده در جراحی های فتق و تفاوت آنها.
بیشتر بخوانید : جراحی فتق کشاله ران
انواع مش در جراحی فتق
در جراحی فتق، انواع مختلفی از مش‌ها برای تعویض بافت‌های ضعیف و پشتیبانی از بافت‌های سالم استفاده می‌شود. مش‌های استفاده شده در جراحی فتق با توجه به خصوصیات آنها، میزان فشار و تحمل بار، اندازه و ضخامت، جنس و ماده سازنده‌ی آنها متفاوت هستند. در زیر به برخی از نوع‌های مش‌های استفاده شده در جراحی فتق اشاره می‌کنم:
1- مش پلاستیکی: این نوع مش‌ها یکی از رایج‌ترین نوع مش‌ها برای تعویض بافت‌های ضعیف است. این نوع مش‌ها عمدتاً از پلی پروپیلن ساخته شده‌اند و می‌توانند به صورت دائمی در بدن باقی بمانند.
2- مش PTFE: این نوع مش‌ها از تترافلوئورواِتیلن ساخته شده‌اند و بسیار نرم و انعطاف‌پذیر هستند. مش PTFE به عنوان جایگزینی برای مش پلاستیکی استفاده می‌شود.
3- مش کم‌جذب: این نوع مش‌ها معمولاً در فتق‌های بزرگ و یا بافت‌های آسیب دیده استفاده می‌شوند. این مش‌ها قابلیت جذب کم آب و رطوبت را دارند تا از خطر عفونت و التهاب کاسته شود.
4- مش بیواکتیو: این نوع مش‌ها حاوی موادی هستند که بافت‌های بدن ارتباط برقرار می‌کنند و رشد بافت جدید را تحریک می‌کنند. این مش‌ها به عنوان جایگزین برای مش‌های کلاسیک در جراحی فتق استفاده می‌شوند.
5- مش قابل حل: این نوع مش‌ها به صورت نقشه‌هایی از پلی‌گلیکول به صورت جذب‌پذیر در بدن قرار می‌گیرند و به عنوان جایگزینی برای مش دائمی در جراحی فتق استفاده می‌شوند.
هرکدام از نوع‌های مش‌های فوق دارای مزایا و معایب خود هستند و پزشک علت فتق، موقعیت آن، سن و وضعیت جسمانی بیمار را مورد بررسی قرار داده و مناسب‌ترین نوع مش برای بیمار را تعیین می‌کند.مش یک توری سبک ماکرو متخلخل پلی پروپیلن با لبه های توری گرد است. با ترکیبی بهینه از استحکام و خاصیت ارتجاعی، توری پیش صفاقی ایده آل برای انواع روش های فتق است.
تکنیک های جراحی برای ترمیم فتق با مش
اساساً سه تکنیک مختلف برای ترمیم فتق با مش وجود دارد. روشی که بهترین جراح فتق انتخاب می کند معمولاً به شرایط خاص بیمار تحت عمل جراحی فتق بستگی دارد. در زیر تکنیک های جراحی استاندارد مورد استفاده در جراحی های مش فتق آورده شده است.
تکنیک پیش صفاقی Transabdominal یا TAPP
در این روش، جراحان وارد صفاق، یعنی نازک ترین غشای داخلی دیواره شکم می شوند. سپس مش جراحی را با یک برش کوچک در لایه مناسب دیواره شکم قرار می دهند تا با اندام های داخلی تماس پیدا نکند.
تکنیک کاملاً خارج صفاقی یا TEP
در این نوع جراحی، جراح اساسا از حفره صفاقی اجتناب می کند. عمل جراحی TEP معمولاً پیچیده‌تر از جراحی TAPP است، اما شامل استفاده از مش جراحی نیز می‌شود. جراحان معمولاً این روش را انتخاب می کنند زیرا در مقایسه با جراحی TAPP عوارض کمتری دارد.
تکنیک مش درون صفاقی یا تکنیک IPOM
در این تکنیک جراح وارد حفره صفاقی می شود تا مش را در داخل صفاق کاشت کند. مش جراحی گذاشته شده با روده ها و سایر اندام ها در تماس است. تکنیک IPOM در دهه 1990 رایج شد و معمولاً در مقایسه با TAPP و TEP بسیار ساده‌تر و سریعتر عمل می‌کند.
بیشتر بدانید : مراقبت های بعد از جراحی فتق
مزایای استفاده از مش در جراحی های فتق
استفاده از مش در جراحی فتق دارای مزایای زیادی است که شامل موارد زیر میباشد:
1 – کاهش نرخ عود مجدد فتق: استفاده از مش در جراحی فتق، به این معنی است که یک ساختار قوی‌تر و پایدارتر برای تعمیر فتق ایجاد می‌شود. با تعمیر فتق با استفاده از مش، خطر عود مجدد فتق کاهش می‌یابد.
2 – کاهش درد پس از عمل: استفاده از مش در جراحی فتق به دلیل کاهش فشار روی دیواره شکم و استفاده از یک تکنیک بیهوشی مناسب، باعث کاهش درد پس از عمل می‌شود.
3 – کاهش زمان بازگشت به فعالیت‌های روزمره: استفاده از مش در جراحی فتق، باعث کاهش زمان بازگشت به فعالیت‌های روزمره می‌شود. بعضی از بیماران حتی می‌توانند به فعالیت‌های روزمره خود در عرض چند روز پس از جراحی بازگردند.
4 – کاهش نیاز به بستری مدت طولانی: استفاده از مش در جراحی فتق، باعث کاهش نیاز به بستری مدت طولانی می‌شود. این بدان معنی است که بیماران می‌توانند در خانه‌شان بهبود یابند و نیازی به بستری در بیمارستان ندارند.
5 – کاهش احتمال عوارض جراحی: استفاده از مش در جراحی فتق، باعث کاهش احتمال عوارض جراحی مانند خونریزی، عفونت و خطر نوار قلبی می‌شود. مش به دلیل قوی بودن ساختار و نگهداری درجا، از جریان خون به خارج از منطقه درمانی جلوگیری می‌کند.
6 – استفاده آسان از تکنیک های جدید: با استفاده از مش در جراحی فتق، پزشکان می‌توانند از تکنیک های جدید و پیشرفته تر استفاده کنند. به علاوه، استفاده از مش به دلیل سادگی و قابلیت اجرای بالا، به پزشکان کمک می‌کند تا جراحی را سریع و با دقت بیشتری انجام دهند.
7 – کاهش هزینه های درمانی: استفاده از مش در جراحی فتق، باعث کاهش هزینه های درمانی می‌شود. این بدان معنی است که بیماران نیاز به کمترین تعداد نوبت های پزشکی دارند و از این رو هزینه های درمانی کاهش می‌یابد.
8 – کاهش زمان جراحی: استفاده از مش در جراحی فتق، باعث کاهش زمان جراحی می‌شود. این بدان معنی است که جراحی سریعتر انجام می‌شود، بیماران کمترین خطر عوارض جراحی را تجربه می‌کنند و زمان بازگشت به فعالیت‌های روزمره نیز کاهش می‌یابد.
در نهایت، می‌توان گفت استفاده از مش در جراحی های فتق دارای مزایای بسیاری است که منجر به بهبود سرعت و کیفیت درمانی بیماران می‌شود. با این حال، پزشکان باید به دقت بررسی کنند که آیا استفاده از مش برای هر بیماری خاصی مناسب است یا خیر.
